Kryć się

To niesamowite, jak wielki przeskok muszę robić między biurkiem a lasem. Biurko stanowi barierę, za którą się chowam przed ostrzałem - wszystko leci. Maczety świszczą mi koło uszu, zatrute strzały, czy podstępny wszędobylski gaz. Zdarzają się nawet rakiety ziemia - powietrze. Na placu boju nie raz zdarza mi się oberwać - cienkie ścianki paździerzowej płyty nie są w stanie dać mi odpowiedniego schronienia, ludzkie języki starannie mieszają słowa w zabójczą broń.
Potem strzepuję z twarzy pył, mrugam oczami i wyłażę, światło słoneczne razi i niedowierzająco rozglądam się dookoła.
Czy to już piętnasta?
Zawieszenie broni polega na całkowitym opuszczeniu biurka. Dżungla daje odpocząć i nabrać powietrza w osmalone płuca. Oddycham głęboko i patrzę na krajobraz niezmącony obecnością ludzką.