na Hery jedziemy

Czasami, gdy człowiek siedzi na dachu o czwartej nad ranem w Wolimierzu i ogląda wschód, do łba mu wpadają pomysły zesłane odgórnie, których wprowadzenie w życie staje się krótkim "idź".
Wsiada w stopa, by zachód słońca uczcić kąpielą w morzu. I tak się dzieje. Ze złotą dwójką w kieszeni pasiastych spodni od piżamy.
Później spotyka buddę w parku i spędza z nim czas jakiś, podróżuje na fali chmury, chłonie świat otwartym trzecim okiem, nieskrępowaną wolność konsumuje na śniadanie jak bułę z masłem.
Potem jedzie dalej, przez życie, pogruchotane czasem, czasem z kolanami w strupach, jedzie po spirali, by nagle spotkać się z buddą na fajce, przed teatrem Capitol, na musicalu hair w którym gra...buddyjskiego mnicha.
Spirala, obszar ogólnie ten sam, tylko spojrzenie z innej wysokości.