biere nożyczki

I zaczynam wycinać tą kolorową wycinankę. Myśli, słów nigdy nie wypowiedzianych, obrazków, wiórków i skrawków. Zrobię z tego taki ładny ulepczyk, będe nim podrzucać jak Zośką, to tu to tam.

niedziela, 9 czerwca 2013

Czeski film


Przypomniał mi się dziś rano Dzień Matki. Tegoroczny, żeby nie było. Czasem organizuję Rodzicielce takie pomniejsze i jedziemy wówczas w siną dal z planem wariackim, ten prawdziwy zaś miał być udaną imprezą kurturarną.
Jest nas dwoje i matki są dwie. A w gminie X unia zorganizowała kino za darmo. Z czeskim filmem.
Rodzice zostali powiadomieni o niespodziance. Zwarci i gotowi czekali na mnie, by zostać wywiezieni GDZIEŚ. Gdzie? Aaaa, taki czeski film Wam zrobię. Oczywiście nikt nie wziął mych słów na poważnie.

Ciśniemy, bo czas nas goni, wpadamy pięć po na salę, a sala...pusta. Nie dość, że nie ma drugiej matki, ze swym zakręconym synem, to nie ma w ogóle niczego! Jest co prawda ekran migoczący, jest smutna pani i jest awaria.
Konsternacja rodziców i śmich na sali. Co robimy? A nic, siadamy. Ale po co?
Czuję coraz większą niemoc, jednocześnie pojawia się maleńkie żółte światełko. To wróżka absurdu daje mi sygnały i nagle jest, rzeczywiście wpada Jacek ze swą wyrwaną z domu Matką, która kompletnie zapomniała, że ma być gotowa na swój Dzień.
W ciszy sali i przy migoczącym ekranie następują spięte uściski dłoni.

Później jest walka z awarią, która kończy się oszalałą jazdą po laptoka. Rodzina siedzi i patrzy na elementy wystroju wnętrza. Zegar zatrzymał się w miejscu. Lecz oto - ekran rozjarza się pierwszymi napisami, płynie czeski film, raz do góry nogami - STOP - drugi raz bez napisów - STOP - trzecie podejście i film się zaczyna...

Nie wiem, kto dotrwał do końca tego rozdziału, w każdym razie możecie mi uwierzyć, że zrobił on oszałamiające wrażenie na naszych Mamach - mojej, nietolerującej przekleństw (ot, taka się już urodziła) i Mamie Jacka, która zachodziła w głowę, co jej syn chciał jej tym filmem przekazać (sądziła, że został specjalnie przez niego wybrany).

Pełnię szczęścia przeżyłam gdzieś tak w połowie seansu, gdy Michał zasnął na rozłożonych krzesłach, czeski film przerósł najśmielsze oczekiwania ukazując scenę plucia na przejeżdżającą lokomotywę, moja Mama najwyraźniej zamkła się w sobie, Ojciec walczył z sennością, a Mama Jacka cichutko śmiała się pod nosem.

Polecam kino czeskie. A na chmurne, deszczowe dni warto skorzystać z japońskiej mądrości, nieśmiało położyć pięść na stole i szepnąć FUCK.

6 komentarzy:

  1. Kocham ten film całą moją pasją ;)))))

    OdpowiedzUsuń
  2. W parku praskim, też miałam czelność ten film zobaczyć za miłe friko. Scena w której odgryzają pośladkami guziki jest na moim TOP 10 :)
    jemiołucha

    OdpowiedzUsuń
  3. Uwielbiam czeskie filmy :)))) Mam jeszcze kilka w zanadrzu, Zelenkę także, więc gdybyś chciała kiedyś swoim mamom zrobić kolejną, hm... niespodziankę, dostarczę :)

    OdpowiedzUsuń
  4. Dzięki, dziewczyny:) Mnie też się ten film podoba, jenak mina mam (mam wyjść, czy nie mam) był lepszy niż scenariusz:)))Marzena, są jeszcze inne święta, damy radę:)

    OdpowiedzUsuń
  5. Oho ho! Wypraszam sobie te sarkastyczne aluzje!
    Film był rewelacyjny, tylko wcześniejsze zamieszanie namieszało.
    Gra wstępna była czeskim filmem, a potem to już szło potoczyście, wartko, zrozumiale, jak to w czeskim filmie. :)
    Pozdrawiam wszystkie miłośniczki czeskich filmów!

    OdpowiedzUsuń
  6. Genialny pomysł na dzień matki!
    Nie znam nie-miłośników czeskich filmów. Są naprawdę wyjątkowe. Szwedzkie też.
    Jednak mojej mamie chyba bym zapodała coś z Gregorym Peckiem :)

    OdpowiedzUsuń