biere nożyczki

I zaczynam wycinać tą kolorową wycinankę. Myśli, słów nigdy nie wypowiedzianych, obrazków, wiórków i skrawków. Zrobię z tego taki ładny ulepczyk, będe nim podrzucać jak Zośką, to tu to tam.

wtorek, 22 lutego 2011

Mamma mia





Moja mama robiła zdjęcia w niedzielę, marzłyśmy w nogi, podziwiałyśmy psi ogon i nie tylko. Moja mama ma talent. Nawet kilka. Wymienić należałoby cudne gawędziarstwo, fantastyczne wręcz przekręcanie wyrazów, doskonałe kompoty i głębię stanów depresyjnych. Paleta jej możliwości jest ogromna, co nie znaczy, że nie odczuwam bólu, gdy śpiewa. Mamo mamo, co Ci dam. Może kolejny dzień matki? Robię czasem takowe, ostatni był już zbyt dawno, ale ten, podczas którego szukałyśmy góry zapadł nam obu głęboko w pamięć. Nazwy czeskich potraw wycisnęły łzy. I nie tylko.

Podoba mi się, że potrafi się ze mną łączyć w abstrakcji świata tego, absurdzie głupich kawałów, łez nad rozlanym mlekiem i że łapie mnie czasem za nogę, jak balon z helem za sznurek, by ściągnąć na dół. Byle nie za często.

Naczynia połączone i nie dość przecięta pępowina. Przekleństwo i dobrodziejstwo:)

3 komentarze:

  1. Zażenowanam...Ale co prawda, to prawda... :)
    Dziękuję!

    OdpowiedzUsuń
  2. Kurczę, mamy tę samą Mamę?! Przekręcanie wyrazów, talent do śpiewania i paleta stanów depresyjnych- wszystko się zgadza :)

    OdpowiedzUsuń
  3. Dobrze Wam tak! To zemsta za trudny okres dorastania!

    OdpowiedzUsuń