Trollingu c.d.

Sięgnę pamięcią wstecz dzisiaj, bo lata nade mną i co chwilę przywołuje obrazki rozmaite. Żółte ściany wspólnego pokoju, podzielony na kwadraty zielony dywan z malowniczymi plamami od atramentu. Dwie przeciwległe ściany zamieszkałe przez demony lat 80-tych z dwóch przeciwstawnych drużyn. Jedna z pacyfą, druga także z rozwianym włosem ale odwróconym krzyżem.
Łączył nas jedynie wspólny wróg; dni pozornego pokoju okraszone były wojną domową cichą i podjazdową.
Późniejsze nasze drogi spotykały się czasem na krzyżówce i albo było rondo, albo sygnalizacja włączała z dwóch stron na raz zielone światło dostarczając głupawki nigdzie indziej niespotykanej.
Odległość i lata świetlne pozwoliły nam się wreszcie zbliżyć, co brzmi dość paradoksalnie. Im rzadziej się widujemy, tym więcej ciepła dla siebie mamy. Mamy też dokładnie takie same dłonie, paznokcie i nadgarstki. Repliczki, jedna większa, druga mniejsza. I fajnie.